لبهای آتشین - بوسه های به یاد ماندنی سینما

(ترجمه نوشته ای در مجله بیگ پیکچِر)

---

"بانو جونز بیوه" - بوسه نخستینِ سینما

گر چه با الفاظی چون منزجر کننده و رسوایی آور توصیف شد و درخواست ها مبنی بر سانسور را برانگیخت، مِی ایروین و جان رایس بوسه ای ممتد به مدت 20 ثانیه را در فیلمی کوتاه برگرفته از نمایش صحنه شان، در سال 1895 به نام "بانو جونز بیوه" باز آفرینی کردند، این اولین فیلم ساخته شده در تاریخ سینماست، که بوسه یک زوج را در برداشت.

---

"صبحانه در تیفانی" – بوسه رمانتیک

نویسنده سخت کوش پل وارجَک (جورج پِپارد) به یک ساختمان آپارتمانی در نیویورک نقل مکان می کند و مجذوب همسایه زیبا و عجیب غریب خود، هالی گولایتلی (آدری هپبورن) می شود. عمق و عاشقانگی این بوسه آن چیزی است که آن را نمادین می سازد. نمایش این صحنه درست در انتهای فیلم، بعدها در مجموعه ای از فیلمها از جمله "وقتی هَری سَلی را ملاقات کرد" و "منهَتَن" تاثیرگذار بود.

---

"بر باد رفته" – بوسه ناخواسته

"تو تا حالا با یه پسر و یه پیرمرد ازدواج کردی. چرا یه همسری رو که سن مناسبی داره و میشناسه و درک می کنه زنها رو، امتحان نمی کنی؟"
بوسه ای ناخواسته بر اسکارلت، ولی بوسه ای که در هر صورت عشق پرحرارتی را که این دو (ویویَن لی و کلارک گیبِل) به هم حس می کنند، نشان می دهد.
"این چیزیه که می خواستی: هیچ احمقی که تا حالا میشناختی این جوری نبوسیده بودت، مگه نه؟" - رت باتلر

---

"نیتهای ظالمانه" – بوسه همجنس

صحنه برجسته از این بازسازی "رابطه های خطرناک" که کاترین مترویل (سارا میشل جِِلِر) بدکاره، کینه توز و نوجوان اغوا کننده نیتهای فریبنده خود را در برابر سِسیل کالدوین (سِلما بِلِر) رو می کند و به او بوسیدن آرام و آبدار را در پارک آموزش می دهد.

---

"سیاره میمونها" – بوسه متقابل گونه ها

انسان فضانورد از مسیر خارج شده جورج تیلور (چارلتون هستون) میمون دانشمند زیرا (کیم هانتر) را می بوسد، بعد از این دیالوگ، در حالی که کنار موجهای متلاطم روی ساحل ایستاده اند :
تیلور: "دکتر، دوست دارم قبل از خداحافظی ببوسمت."
زیرا : "باشه ... اما تو بد جوری زشتی!"
کلاسیک.

-مقصود از گونه، گونه بیولوژیکی است.

---

"ای. تی - موجود فرازمینی" – بوسه معصومیت

با وجود تمرکزش بر مهمانی از فضای خارج که زمین را تجربه می کند، "ای. تی" در نهایت فیلمی است درباره بردباری و عشق. تِم هایی که هیچگاه بهتر بیان نشدند، بهتر از آن زمانی که بِرتی (درو بَریمور) خدانگهدارش را به دوست کهکشانیمان می گوید، به تنها طریقی که کودکی شش ساله می تواند، بوسه ای قلبی و بی ریا بر بینی.

---

"شهر خدا" – بوسه رهایی

در میان خشونت دسته های جنایتکاران و جنون لجام گسیخته در محله های پست ریودوژانیرو، عکاس بلندپرواز راکت (الکساندر رودریگز) به دنبال راهی برای گریز است. در لحظه ای نایاب از لطافتی با طراوت در میانه آشوب، آنجلیکا (آلیس براگا)، دختری که راکت شیفته اش است ولی در نهایت نمی تواند داشته باشدش، بوسه ای محبت آمیز بر گونه اش می نشاند، در حالی که هر دو از بعد از ظهری آرام بر کنار ساحل لذت می برند.

---

"زندگی شیرین" – بوسه مختصر

فدریکو فلینی به آنیتا اکبِرگ در "زندگی شیرین"، بزرگترین نقشش را داد، نقشی که در آن ‘زن رویایی’ دست نیافتنی را مقابل ژورنالیست عیاش با بازی مارچلو ماستریانی بازی کرد، در قصه ای در باب افراطی رو به تباهی بلکه پوچ. آن بوسه در آب نمای فونتانا دی ترِوی خواسته مارچلو را برای فرار به دنیای فانتزی کودکانه ای شکل می دهد، دنیایی همراه با زنی که نمادی است از آن آزادی که او بسی خواهانش بود.

---

"مکانی در آفتاب" – بوسه کلوزآپ

در یکی از رمانتیک ترین صحنه هایی که به تصویر کشیده شده است، دختر ثروتمند آنجلا (الیزابت تیلور) و پسر بینوا جورج (مونتگمری کلیفت)، در حالی که همدیگر را در دنباله ای از کوزآپ های تمام رخِ گرم و صمیمانه، می رقصانند، به عشق به همدیگر اقرار می کنند. چهره هایشان در قابهایی زیبا، پرده را پر کرده، در حالی که همدیگر را محکم در آغوش گرفته و با یکدیگر پیمانشان را می بندند، در رابطه ای چنان عمیق که هیچ کنترلی بر آن ندارند، گرفتار آمده اند.
آنجلا ویکرز : " تا زمانی که زنده ام، دوستِت خواهم داشت."
جورج ایستمن : "من رو برای زمانی که برام باقی مونده، دوست داشته باش. بعدش، فراموشم کن."

---

"از اینجا تا ابدیت" – بوسه ممنوعه

در لحظه ای که به صورت افراطی با استانداردهای 1952، اروتیک به حساب می آید، کارِن هولمز شوهردار با بازی دِبورا کِر و سرگروهبان واردِن دارای تعارض با بازی بِرت لنکستر، هر دو با بوسه ای احساسی در کنار امواج ساحلی هاوایی، در برابر امیال ممنوعه خویش تسلیم می شوند.

---