اندرو فردی خجالتی، ساکت و افسرده است، او علاوه بر بازیگری در تلویزیون در یک رستوران ویتنامی کار می کند، در آپارتمانش فقط یک تخت و یک بالش و یک روانداز سفید و یک قفسه پر از انواع داروها وجود دارد. یک روز صبح، پدرش به او زنگ می زند و خبر فوت مادرش را به او می دهد. اندرو پس از نه سال به نیوجرسی بازمی گردد. او در نیوجرسی با دوستان دوران بچگی خود یکی پس از دیگری ملاقات می کند و با دختری به نام سم آشنا می شود. اندرو به ناگاه تصمیم می گیرد علی رغم اصرار پدرش که روانکاو است، مصرف دارو را کنار بگذارد. در حقیقت فیلم، داستان اقامت چند روزه اندرو در نیوجرسی است که طی آن از لاکی که در آن فرو رفته است بیرون می آید و با کمک سم و دوستانش، طعم جدیدی از زندگی را در نیوجرسی احساس می کند.
فیلم ساخنه زک براف که به عنوان اولین کار حرفه ای خود، اثری قابل تامل را در سینمای مستقل آمریکا ساخته است که مورد استقبال تماشاگران و منتقدان و جشنواره های مختلف قرار گرفت. براف علاوه بر کارگردانی، نوشتن فیلمنامه و ایفای نقش اصلی را نیز بر عهده داشته است. او فیلمنامه را بر اساس تجربیات زندگی شخصی خود در نیوجرسی نوشته است و نام فیلم در حقیقت اشاره به نیوجرسی دارد.
داستان فیلم بازگشت به خانه و مواجهه با گذشته است. اندرو که بیست و اندی سال دارد، زندگی ای خالی از احساسات واقعی داشته است، زندگی ای که تنها به مدد داروهای ضد افسردگی سپری کرده است. او حتی در مراسم تدفین مادرش نیز نمی تواند گریه کند. اندرو در نیوجرسی به ناگاه تصمیم می گیرد که دنیای بدون دارو را تجربه کند و در این تجربه با سم و دوست قبر کن خود مارک و زادگاه اسرار آمیزش، نیوجرسی همراه می شود. در این میان سم، بیشترین تاثیر را بر اندرو دارد. سم دختری است دارای عادت های عجیب، آهنگ های باحالی گوش می دهد، کلاه با مزه ای به سر می کند و اتاق در هم برهم و شلوغی دارد، عادت دارد دروغ بگوید، اما دارای روحی لطیف و احساساتی عمیق است. و به راستی ناتالی پورتمن چه خوب این نقش را بازی می کند با آن چهره زیبا و معصومانه اش و لبخند شیرینش.
فیلم در ژانر کمدی، درام است و براف به خوبی توانسته است این دو ژانر را با هم ترکیب کند و حسی شیرین و تاثیرگذار را به تماشاچی منتقل کند. استفاده از تراک های موسیقی در لابلای فیلم، اسلوموشن کردن تصاویر، فیلمیرداری خیره کننده از مناظر و مکانهای نیوجرسی، یازی روان و با احساس بازیگران و دیالوگ های بکر و خلاقانه، انتقال این حس را دو چندان می کند.
راجر ابرت فیلم را با "فارغ التحصیل" ساخته مایک نیکولز و با بازی درخشان داستین هافمن در نقش بنجامین مقایسه می کند و می گوید : "بنجامین و اندرو هر دو در مقابل فرصت هایی که آنها را ترغیب می کند منفعل، آشفته و مضحک می باشند. اما فارغ التحصیل انتقادی است از دنیایی که بنجامین خود را در آن می بابد ولی گاردن استیت انتقاد دنیا از اندرو است. همه اطرافیان اندرو، او را وادار می کنند که از خواب برخیزد و قهوه را بو کند."
7.5/10
۱ نظر:
سلام دوست خوب سینمایی
وبلاگ خوب و هدفمندی داری.کاری که تو انجام میدی دقیقا یکی از اهداف ایجاد وبلاگه.یعنی اطلاع رسانی خوب و دقیق .امیدوارم همینطور به کارت ادامه بدی.
ممنون که من رو لینک کردی.من هم لینکت کردم.
موفق و موید باشی.
ارسال یک نظر