یوان که فروشنده اتومبیل های قدیمی است، یک روز هنگام بازگشت به خانه، متوجه می شود که خانه اش مورد سرقت قرار گرفته است. یوان، مرد جوانی به نام الی را در خانه پیدا می کند. اما به جای این که به پلیس زنگ بزند تصمیم می گیرد که به او کمک کند. الی برای رفتن به نزد خانواده اش نیازمند پول است و یوان که گویا الی به نوعی او را تحت تاثیر قرار داده است، تصمیم می گیرد که با اتومبیل خود او را به نزد خانواده اش بازگرداند. سفر این دو آغاز می شود...
فیلم محصول کشور بلژیک و ساخته بولی لانرز است. بولی لانرز که خود یک نقاش تجربی است، کار خود را در تلویزیون بلژیک شروع کرد تا این که با نقش آفرینی در یک سریال کمدی معروف شد و پس از آن در فیلم های مختلف فرانسوی و بلژیکی نقش های مکمل را ایفا کرد. لانرز پس از ساخت دو فیلم کوتاه و کسب موفقیت های گوناگون در جشنوار های مختلف اروپایی، در سال 2005 اولین فیلم بلند خود به نام "آلترانوا" را ساخت که در جشنواره برلین مورد تحسین قرار گرفت. فیلم "الدورادو" به عنوان دومین فیلم بلند او، در سال 2008 در جشنواره کن به نمایش درآمد و مورد تحسین تماشاگران و منتقدان قرار گرفت و جوایز گوناگونی را در سطح اروپا از آن خود کرد و همچنین به عنوان نماینده بلژیک به رقابت اسکارمعرفی شد.
امروزه هر گاه از سینمای بلژیک سخن به میان می آید ناخودآگاه نام برادران داردن به ذهن می آید. فیلم های این دو برادربیشتر به مشکلات اجتماعی بلژیک و انسان های زخم خورده اجتماع می پردازد و ناگفته نماند که این مضامین تلخ را با گویشی لطیف و فرم روایی زیبا و همچنین به دور از سیاه نمایی صرف و مرثیه سرایی به تصویر می کشند. فیلم "الدورادو" نیز حکایت انسانهایی است که از اجتماع به حاشیه رانده شده اند. اما مانند آثار برادران داردن فیلم از مرثیه سرایی پرهیز می کند و حتی مضمون تلخ فیلم را با طنزی گرچه سیاه، شیرین تر می کند.
فیلم "الدورادو" فیلمی جاده ای است. اصولا الدورادو در اساطیر شهری است در دنیای جدید و پر از طلا و جواهرات که جویندگان طلا برای یافتن طلا به آن شهر سفر می کردند. تم اصلی فیلم های جاده ای، تحول شخصیت های فیلم در طول سفر و در نهایت رستگاری است. در این فیلم نیز دو انسان تنها با همدیگر دوست می شوند و سفری را در مناطق روستایی بلژیک آغاز می نمایند. در ابتدای فیلم دلیل علاقه یوان به الی، دزد خانه اش، معلوم نیست اما به تدریح که بیننده با شخصیت این دو و گذشته آنها آشنا می شود، راز این دلبستگی یوان به الی مشخص می شود. این دو گر چه به نوعی به یکدیگر علاقه مند هستند، اما در ظاهر این علاقه را پنهان می کنند و مدام به همدیگر متلک می گویند و عقاید همدگیررا نفی می کنند. در حقیقت نوع رابطه این دو، نوعی طنز را چاشنی فیلم کرده است که این سفر را برای تماشاچی دلچسب تر می کند.
فیلم نه تنها کنکاشی است در شخصیت این دو، بلکه سفری است به درون بلژیک. فیلم به زیبایی چشم انداز های خوش آب و رنگی از طبیعت بلژیک، درختها، دشتها، دریاچه ها، راههای سرسبز را به نمایش می گذارد. در جاهایی دوربین در یک لانگ شات اتومبیل یوان و الی را در دل طبیعت به صورت چشم نوازی به تصویر می کشد. علاوه بر زیبایی مناظر در طول سفر، شخصیت های بین راه نیز بسیار با مزه و جالب هستند. در جایی مردی را می بینند که لخت و مادر زاد به این طرف و آن طرف می رود و خود را آلن دلون می خواند. فیلم گر چه تماشاچی را به یاد فیلم های جاده ای سینمای آمریکا می اندازد، اما مناظر و شخصیت های در طول سفرخاص سینمای اروپا می باشند.
علاوه بر یازی خوب بازیگران فیلم، از جمله خود بولی لانرز در نقش یوان، موسیقی فیلم نیز بسیار زیباست و در صحنه هایی که قهرمانان فیلم در دل جاده می روند به نوعی هارمونی های انیو موریکونه را تداعی می کند.
8/10
فیلم محصول کشور بلژیک و ساخته بولی لانرز است. بولی لانرز که خود یک نقاش تجربی است، کار خود را در تلویزیون بلژیک شروع کرد تا این که با نقش آفرینی در یک سریال کمدی معروف شد و پس از آن در فیلم های مختلف فرانسوی و بلژیکی نقش های مکمل را ایفا کرد. لانرز پس از ساخت دو فیلم کوتاه و کسب موفقیت های گوناگون در جشنوار های مختلف اروپایی، در سال 2005 اولین فیلم بلند خود به نام "آلترانوا" را ساخت که در جشنواره برلین مورد تحسین قرار گرفت. فیلم "الدورادو" به عنوان دومین فیلم بلند او، در سال 2008 در جشنواره کن به نمایش درآمد و مورد تحسین تماشاگران و منتقدان قرار گرفت و جوایز گوناگونی را در سطح اروپا از آن خود کرد و همچنین به عنوان نماینده بلژیک به رقابت اسکارمعرفی شد.
امروزه هر گاه از سینمای بلژیک سخن به میان می آید ناخودآگاه نام برادران داردن به ذهن می آید. فیلم های این دو برادربیشتر به مشکلات اجتماعی بلژیک و انسان های زخم خورده اجتماع می پردازد و ناگفته نماند که این مضامین تلخ را با گویشی لطیف و فرم روایی زیبا و همچنین به دور از سیاه نمایی صرف و مرثیه سرایی به تصویر می کشند. فیلم "الدورادو" نیز حکایت انسانهایی است که از اجتماع به حاشیه رانده شده اند. اما مانند آثار برادران داردن فیلم از مرثیه سرایی پرهیز می کند و حتی مضمون تلخ فیلم را با طنزی گرچه سیاه، شیرین تر می کند.
فیلم "الدورادو" فیلمی جاده ای است. اصولا الدورادو در اساطیر شهری است در دنیای جدید و پر از طلا و جواهرات که جویندگان طلا برای یافتن طلا به آن شهر سفر می کردند. تم اصلی فیلم های جاده ای، تحول شخصیت های فیلم در طول سفر و در نهایت رستگاری است. در این فیلم نیز دو انسان تنها با همدیگر دوست می شوند و سفری را در مناطق روستایی بلژیک آغاز می نمایند. در ابتدای فیلم دلیل علاقه یوان به الی، دزد خانه اش، معلوم نیست اما به تدریح که بیننده با شخصیت این دو و گذشته آنها آشنا می شود، راز این دلبستگی یوان به الی مشخص می شود. این دو گر چه به نوعی به یکدیگر علاقه مند هستند، اما در ظاهر این علاقه را پنهان می کنند و مدام به همدیگر متلک می گویند و عقاید همدگیررا نفی می کنند. در حقیقت نوع رابطه این دو، نوعی طنز را چاشنی فیلم کرده است که این سفر را برای تماشاچی دلچسب تر می کند.
فیلم نه تنها کنکاشی است در شخصیت این دو، بلکه سفری است به درون بلژیک. فیلم به زیبایی چشم انداز های خوش آب و رنگی از طبیعت بلژیک، درختها، دشتها، دریاچه ها، راههای سرسبز را به نمایش می گذارد. در جاهایی دوربین در یک لانگ شات اتومبیل یوان و الی را در دل طبیعت به صورت چشم نوازی به تصویر می کشد. علاوه بر زیبایی مناظر در طول سفر، شخصیت های بین راه نیز بسیار با مزه و جالب هستند. در جایی مردی را می بینند که لخت و مادر زاد به این طرف و آن طرف می رود و خود را آلن دلون می خواند. فیلم گر چه تماشاچی را به یاد فیلم های جاده ای سینمای آمریکا می اندازد، اما مناظر و شخصیت های در طول سفرخاص سینمای اروپا می باشند.
علاوه بر یازی خوب بازیگران فیلم، از جمله خود بولی لانرز در نقش یوان، موسیقی فیلم نیز بسیار زیباست و در صحنه هایی که قهرمانان فیلم در دل جاده می روند به نوعی هارمونی های انیو موریکونه را تداعی می کند.
8/10
۸ نظر:
این فیلمو 2 هفته پیش دیدم قشنگ بود ولی نمیدونم چرا من خیلی باهاش حال نکردم......
سلام
وب گرم و خوبی داری
که البت اینو برای دل خوشی نمیگم بلکه از همون عکس آقا همفیری بوگارت و بانو باکال عرض می کنم...
این فیلم رو هم ندیدم
راستی ممنون از اینکه لینکم کردی شما هم لینک شدی...
سلام.
اتفاقا من با اون صحنه ی فارغ التحصیل خیلی حال کردم به نظرم خیلی خنده دار بود.مرسی از اطلاعاتتون.
سلام با مطلبی از بنجامین باتن به روزم.
موفق باشی.
با فيلمي از برگمان به روزم
سلام دوست عزیز
ممنون که به من سر زدی
من هم لینکتون کردم
تشکر بابت اطلاعاتی که دادی
همیشه به من سر بزنید
موفق باشی
سلام
از خوندن مطالب سینماییت لذت بردم. سر بزن. شما رو هم لینک کردم.
سلام
با فيلمي از فرانسوا تروفو به روزم یه سری بزن
ارسال یک نظر